Na afloop van een niet al te geweldige Koninginnedag (het was het allemaal “net niet”) kan een Chinees er ook nog wel bij. Niet bepaald onze voorkeur, maar er is grote behoefte aan een vette hap. Bovendien is het idee om even rustig te zitten. Nou, dat hadden we mooi gedacht. Het is dan weliswaar nog geen zes uur, maar al behoorlijk druk binnen. Je zou het bijna vol kunnen noemen.
Tsja. Nederland gaat om zes uur aan tafel. Dat vergeet je wel eens.
Gelukkig is er voor ons nog een tafel beschikbaar en de omloopsnelheid is hoog. Nadat we op Amerikaans vlotte wijze zijn bediend, leunen we zo’n drie kwartier later tevreden achterover. Juist op het moment dat ik wil betalen stoppen maar liefst drie touringcars voor de deur. De deuren gaan open en binnen de kortste keren staan er zo’n 120 Chinezen voor de ingang. Ze gaan echter niet meteen aan tafel. In plaats daarvan vormt zich een lange rij, die vlak bij de bus begint en ergens verderop in het restaurant eindigt.
Als we ons naar buiten wurmen, begrijpen we het. Het zijn allemaal vrouwen, en ze staan in de rij voor de wc. Nou, dat kan nog wel even duren, want daarvan zijn er maar twee in dit etablissement, zo hadden wij al eerder ontdekt. Maar zo te zien, zijn ze van plan geduldig op hun beurt te wachten. Zijn die Chinezen toch beter opgevoed dan wij Nederlanders. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat de helft van de (provinciale) bezoekers van Koninginnedag in Amsterdam in het wild plast. Zouden ze alle Chinese bezoekers daarbij ook ondervraagd hebben?
We waren in elk geval opgelucht dat we al geweest waren.
