Tegelijkertijd

De politiek wordt beheerst door een nieuw stopwoord.
Tegelijkertijd.
"Het kabinet is voorstander van vrijheid van meningsuiting."
"Tegelijkertijd moeten we echter constateren..."
Het viel me al een tijdje op, maar het lijkt steeds erger te worden. Je hoort het zo'n beetje elke dag. Zo ongeveer iedereen rondom het Binnenhof is ermee besmet.
"Het kabinet is geschokt."
"Tegelijkertijd..."
Zeggen dat je het ergens mee eens bent, maar tegelijkertijd zeggen dat het eigenlijk heel anders ligt. Wat linksom lijkt te worden toegegeven, wordt rechtsom direct onderuit gehaald. Geen nieuwsbulletin of talkshow of de uitdrukking wordt gebruikt. Zojuist opnieuw, bij het NOS Journaal, door een Staatssecretaris.
Volgens mij heeft Minister Donner het bedacht. Tegelijkertijd zou het Harry Potter wel eens kunnen zijn geweest.
Hoe dan ook, ik ben er tegen. Tegelijkertijd.

Digitale wonderwereld

In 1989 typte ik mijn afstudeerscriptie nog op een gewone typemachine, terwijl de meeste andere studenten al aan het worstelen waren met WordPerfect 4.1. Digitaal was nog niet aan mij besteed. Toen ik een jaar later als kersverse stagiaire op een advocatenkantoor begon, eindigde de rondleiding bij de fax. Mij werd te verstaan gegeven dat die slechts in spoedgevallen mocht worden gebruikt. En dan nog kreeg je van dat vieze fax papier, dat gekopieerd moest worden om het te behouden. Iets later kwam de stand-alone pc, en liepen we met floppy discs door het pand om bestanden uit te kunnen wisselen.
En toen kwam het Internet. Het werd ineens allemaal steeds mooier. Nooit meer memo's in postvakjes, want er was e-mail. Het was nog maar het begin van een revolutie. Online winkelen, een vliegreis boeken, via Skype gratis bellen met je vrienden in binnen- en buitenland, muziek en films downloaden, je eigen uitgever zijn dankzij het weblog, noem het maar op. Alles via het Internet, en sinds enige tijd ook volledig draadloos. We worden daar nog dagelijks blij van.
En vandaag weer de nieuwste uitvinding: de Lamabox. Een digitale recorder waarmee tv programma's en films direct vanaf het Internet op een harde schijf kunnen worden gebrand. Met een klik op de afstandsbediening kan de tv-kijker de beelden downloaden naar een harde schijf van 40 of 200 gigabyte en desgewenst ook branden op een dvd. In hoeverre het auteursrechtelijk allemaal door de beugel kan, is nog even de vraag, maar ik zou zeggen: doe er je voordeel mee en word gelukkig!

Gedachte op zondag

Nederland is ontregeld. Door een beetje sneeuw op de weg, harde wind en veel regen. Alles loopt vast. Lange files. Treinen rijden niet meer. De stroom valt uit. Reporters staan bij nacht en ontij ergens in het donker live verslag te doen van al het leed. De hongerwinter van 2005 lijkt in aantocht.
Ik hou daar wel van. De elementen zijn ons nog steeds de baas als het erop aankomt. Maar dit was natuurlijk wel typisch Nederlands. Samen gezellig een kaartje leggen in de sporthal. Of wat vroeger onder de wol, vanwege de kou. Lekker knus. Je zag het aan Loretta bij het RTL nieuws. Ze had er maar wat graag bij gekropen. Ik vraag me af hoe het zou zijn als we hier eens een echte aardbeving zouden krijgen. Of een tsunami. Want we zijn hier natuurlijk helemaal niets gewend.

Nutteloze informatie

Je leest en ziet op een dag de meest uiteenlopende dingen. Op straat, op het internet, in kranten of tijdschriften, op televisie. Dat alles varieert van erg interessant tot volstrekt nutteloos. Al die dingen registreer je, maar het meeste wordt al gauw weer vergeten. Gelukkig maar. Want de meeste informatie die wij tot ons krijgen, dient geen enkel nut. Zoals het bericht vanmorgen dat de Nederlander per persoon gemiddeld 883 kilometer per jaar fietst. Daarmee gaan wij wereldwijd aan kop. We verslaan zelfs de Chinezen.
Fantastisch. Maar wat moeten wij met deze informatie?

Airco

In mijn auto, waar ik soms in rijd, zit een automatisch ventilatiesysteem. Met behulp van slimme techniek rekent het apparaat zelf uit of de lucht in de cabine is vervuild, of de blower extra moet blazen, enzovoorts. Sinds een maand of drie gebeurt er echter iets irritants: telkens ongeveer een minuut na het starten van de motor besluit het systeem in de allerhoogste stand te schakelen, en wordt warme lucht op hoge snelheid de cabine in geblazen. Meestal lukt het om met een snelle draai aan de airco knop de stand weer goed te krijgen, maar een enkele keer ben ik al halverwege de Ring A10 voordat het systeem eindelijk weer doet wat ik wil.

Vanmorgen maar eens even naar de garage gegaan om dit te laten onderzoeken. Ik moest er toch heen, want er brandde ook al een tijdje een lampje dat ik niet kon thuisbrengen. De meneer bij de balie had aandachtig naar mijn verhaal geluisterd en verzekerde me dat het allemaal in orde gemaakt zou worden. Ik kon erop wachten. Dat deed ik. Samen met een krant en een plastic beker garage-automaten koffie nestelde ik mij in de wachtruimte. Ik had zo het idee dat het wel even kon gaan duren. Ik had de koffie echter nog niet op en was nog steeds op de voorpagina van de krant, toen een monteur zich meldde.
"Bent u die meneer van de verwarming?"
Dat leek een bemoedigende opening, maar ergens voelde ik me er niet gerust op.
"Denkt u dit jaar nog met de auto naar Zwitserland te gaan?"
Deze wending in het gesprek had ik niet verwacht. Geen idee waar de man heen wilde, maar dat was een kwestie van afwachten.
"Uw autobaanvignet 2005 zit voor een van de sensoren van het automatisch systeem. Het denkt elke keer bij het starten vermoedelijk dat het buiten nogal mistig is..."
De meneer bij de balie keek mij geamuseerd aan. Laat ik maar niet meer vragen naar dat lampje, dacht ik nog, maar de monteur was me voor.
"U vraagt zich vast nog af over dat lampje.. nou, dat was gewoon de waarschuwing voor een kapot stadslicht, hebben we ook gelijk even voor u vervangen."

Beau wat?

Onze verwachtingen waren hoog gespannen. Net terug in Amsterdam van een tripje naar de provincie. Nog even een drankje. Beaujolais Primeur. Il est arrivé, tenslotte. Het etablissement waar we zitten, staat bekend om zijn goede wijnen. Dus hebben ze vast Beaujolais Primeur.
De jonge bediende kijkt ons wat glazig aan.
"Beau wat?"
Ik pak de wijnkaart om een Beaujolais aan te wijzen. Ik vertel er bij dat de nieuwe Beaujolais altijd dit weekend arriveert. Maar de boodschap landt niet.
"De wijnkaart is net nieuw,", zegt hij geruststellend.
"Beaujolais Primeur staat nooit op de kaart", proberen wij nog, "die drink je als die net is gearriveerd. Verder niet."
De ober gaat het navragen. Helaas.
"Hier is dit weekend niets aangekomen."

D-day

De vraag is voor wie het vanavond D-day wordt. Wat zou het mooi zijn als de in Nederland overgebleven mussen wraak nemen op hun omgebrachte soortgenoot en zich massaal op de dominostenen storten. Net als in die Hitchcock film "The Birds". Maar ze zijn al bijna uitgestorven. Ik wacht het niet af, en vertrek dit weekend naar elders om in alle rust afstand te nemen van dit platte gebeuren. Tijd voor reflectie.

Onbeperkt films kijken

Bij Pathé kun je nu voor € 17,50 per maand onbeperkt naar de film. Je moet voor minimaal vier maanden boeken. Hartstikke leuk. Meteen doen, dacht ik. Met twee bezoekjes per maand heb je het er al weer uit. Hollandser kan niet. Want als je "het er niet uit kunt halen", heeft het natuurlijk geen zin. Hoe vaak ben ik de afgelopen vier maanden eigenlijk naar de bioscoop geweest, vroeg ik mij nog wel even af.
Tsja. Niet. Wat nu?
Gelukkig wordt de oplossing bijna op dezelfde dag aangeboden. Bij Van Leest kun je de geweldige serie "Oud Geld" in een dvd box kopen voor 25 euro. Das geen geld. Meteen besteld natuurlijk, want veel beter drama dan dit is er niet geweest op de Nederlandse televisie. Behalve dan misschien de serie "Pleidooi", maar die is tot nu toe nog nooit uitgebracht. Nou ja, zijn toch vrijwel dezelfde acteurs.
Over twee weken is "Oud Geld" in huis. Kunnen we lekker onbeperkt kijken.

Betere tijden

Deze foto kwam gisteren met de post, helemaal vanuit Nieuw Zeeland. Terwijl ik om de hoek bij het Olympisch Stadion woon waar de foto gemaakt is. Je zou toch zeggen dat er een makkelijkere manier te bedenken moet zijn om dat te regelen.

Dagvaarding

Vorig jaar oktober werd ik door een motoragent van de weg gehaald, ik zou te hard hebben gereden (130 waar je 100 mag) en ik zou zelfs aan bumperkleven hebben gedaan. Ik was zeer verontwaardigd over de gang van zaken, want ik was het volstrekt oneens met de interpretatie van mijn rijgedrag door de agent. Daarom heb ik toen - volstrekt zinloos natuurlijk - uitgeroepen: "heb je niks beters te doen?" Je weet natuurlijk nooit waarom de dingen gaan zoals ze gaan, maar het resultaat van dat alles is in elk geval dat ik op 9 januari bij het kantongerecht in Leiden voor de rechter moet verschijnen. De vraag is nu of ik straks in januari zelf iets beters te doen heb, of dat ik mezelf toch maar zal verdedigen. Ik ben tenslotte advocaat geweest, maar ik geloof dat ik dat maar beter niet kan zeggen op de zitting. Wat dan wel? Nog even geen idee, de website waar het allemaal op moet staan, is vandaag offline. Hebben zeker ook iets beters te doen.

Kruidvat

De twee dames waren me al opgevallen bij één van de schappen. Ze voerden een discussie met een winkelmeisje. Iets over een pakketje en streepjescodes. Helemaal volgen deed ik het niet, maar ik was nog niet uitgeshopt, dus ik liet het tafereel voor wat het was. Eenmaal in de rij voor de kassa werd echter duidelijk waar het over ging. De dames stonden precies voor mij, en ik diende de uitkomst van de discussie af te wachten. Je kreeg kennelijk een of ander pakket mee als je een bepaalde bon kon inleveren. Iets dat per email was toegestuurd door Kruidvat. Een actie. Maar nu kwam het.
"Ik heb geen printer thuis", zegt de dame, "dus hoe kan ik die mail dan meenemen?"
Het kassameisje kijkt meelevend, maar kan er niets aan doen. Er moet een bon worden ingeleverd, anders geen pakket. De dame geeft het echter niet op. Ze heeft de streepjescode opgeschreven, en zelfs haar paspoort meegenomen voor legitimatie. Het kassameisje is vasthoudend, maar iets in haar ogen verraadt twijfel. Je ziet dat ze wankelt. Een tweede kassameisje, dat tergend langzaam de voorraad paracetamol aan het bijvullen is terwijl de rij groeit, voelt zich geroepen om zich ook met de kwestie te bemoeien. Zo traag als ze de dozen met pillen aan het stapelen was, zo beslist schiet ze haar collega te hulp.
"Mevrouw, zonder bon klopt onze administratie niet, dan wordt het een puinhoop." Dit lijkt niet voor discussie vatbaar.
"U dwingt mij dus een printer aan te schaffen," stelt de dame, die nu duidelijk geïrriteerd is.

De rij wordt steeds langer.

De dames willen van geen wijken weten. De kassameisjes ook niet. Ik overweeg te suggereren dat ze de email wellicht aan iemand kan doorsturen die een printer heeft, maar iets zegt me dat ik me er beter buiten kan houden. Op dat moment besluit het tweede kassameisje de discussie te laten voor wat het is en haar kassa te openen. Behendig manoevreer ik mij voor een meneer die net iets te lang aarzelt. Zo ben ik als eerste bij de tweede kassa. Het mandje wordt uit mijn handen gegrist.
"Anders nog iets meneer?"
Een doosje paracetamol, besluit ik, dat kan er nog wel bij.
Het kassameisje twijfelt. Waar staat die paracetamol ook alweer?
Terwijl de twee dames van het pakketje druk orerend de zaak verlaten, zonder pakket, vraag ik me af wat irritanter is. Twee van die vervelende Amsterdam-Zuid vrouwen die een hele winkel bezighouden, of van die kassameisjes waarvan je je afvraagt waar ze eigenlijk mee bezig zijn. Ik ben er nog niet helemaal uit.

Sint Maarten

Zelfmoordtoerist

"Goedemorgen, welkom bij Reisbureau Last Minute."
"Dag, ik wil graag een zelfmoordreis boeken."
"Dat kan, waar wilt u heen?"
"Geen idee. Heeft u nog speciale aanbiedingen?"
"Eens even kijken... Deze week hebben we een special 'New York revisited', we hebben de klassieker 'Dwars door Londen', en ook nog een last minute Amman. Die is nieuw in ons aanbod. Erg mooi arrangement."
"Waarom is die dan nog niet verkocht?"
"Tsja, wat zal ik zeggen meneer. Onbekend maakt onbemind he?"
"Doet u Amman dan maar, ik hou wel van een uitdaging. Zijn er nog bijzonderheden?"
"Ja, het leuke van Amman is, dat u niet een overvolle metro hoeft binnen te stappen, u mag naar een 5-sterrenhotel."
"Geweldig. Krijg ik dan een suite?"
"Nee, dat dan weer niet, er zijn geen kamers meer beschikbaar. Het hotel is vol. Maar daar gaat het natuurlijk ook om."
"Hoe ga ik te werk?"
"Direct na binnenkomst moet u een plek zoeken waar veel mensen zijn. Dan dient u vervolgens aan het touwtje te trekken."
"Dat is alles?"
"Sorry, het is een last minute, dus dit is het. Meer wordt het niet. Pinnen of chippen?"
"Doe maar cash, ik laat liever geen sporen na."

De klachtenlijn

Als een overheidsinsantie telefonisch niet bereikbaar is, is dat nogal vervelend. Helemaal als je iets van ze nodig hebt. Het overkwam een kennis van mij onlangs. Iemand aan de lijn krijgen bleek moeilijker dan gedacht. Nadat de verbinding na een lange wachttijd tot stand was gekomen, werd een bandje gestart met de mededeling:
"Het is nu te druk, probeert u het later nog eens."

Het bleef drie dagen druk.

Gelukkig kun je bij deze instantie een klacht indienen bij de klachtenlijn. Dus de klachtenlijn maar eens gebeld. Het begint goed, de telefoon wordt direct opgenomen.
"Mogen wij uw klacht noteren?"
"Ja, graag! U bent telefonisch niet bereikbaar."
"Dat is erg vervelend inderdaad."
"Wat gaat u eraan doen?"
"We noteren uw klacht en u hoort nog van ons."
"Misschien kunt u ze even bellen?"
"Laat u dat maar aan ons over."

Een dag later gaat de telefoon.
De klachtenlijn. Of de klacht is opgelost.
"En dat vraagt u aan mij?"
"U had toch een klacht ingediend?"
"Ja, dat u niet telefonisch bereikbaar bent."
"En, zijn we dat dan niet?"
"Nee meneer, uw telefoonlijnen zijn nog steeds bezet."

Een ingeving.
"Kunt u mij misschien doorverbinden met de afdeling die ik al dagenlang probeer te bereiken?"
"Nee, daar kunnen wij niet aan beginnen. Dan kunnen we de telefoon net zo goed helemaal niet meer opnemen."

La guerre

Vanavond in Nova fascinerend interview met Franse buschauffeurs. Twee heren worden geinterviewd. Ze staan op een desolaat terrein midden tussen een groot aantal uitgebrande karkassen van bussen. Zwartgeblakerd. De een doet het woord. Hij kan het niet geloven. Vooral dat ze die Mercedessen ook in brand hebben gestoken. Wat moet je dan nog? De ander staat er maar een beetje bij. Kijkt zo nu en dan half in de camera. Aan wie doet hij me ook alweer denken? Even later weet ik het. Tedje van Es, maar dan met donker haar. Keek op de Week in het echt.

Marathon Day

Vandaag precies vijf jaar geleden liep ik de Marathon van NY. Morgen is het weer zover. Een nieuwe editie. Ik ga kijken, op de tv. En mezelf inschrijven voor Egmond. Halve marathon. Zou een eitje moeten zijn. Het inschrijven.

Update 6-11 @20:35: Paul Tergat wint NY en ik sta ingeschreven. Viel mee. Het duurloopje vanmiddag ook. Gelukkig lopen er geen Kenianen in het Amsterdamse bos om me te ontmoedigen. Want als je zo'n eindsprint aan het einde van een marathon ziet dan weet je weer even hoe de verhoudingen liggen.

W.h.d.s.i.d.e.g.?

Met deze afkorting en nog een tiental andere wist Battus eerder dit jaar (via zijn tweewekelijkse taalpuzzel in het Parool) de gemoederen aardig bezig te houden. Ik moest er weer aan denken toen gisteravond duidelijk werd dat het Suikerfeest was losgebarsten. Oftewel, het einde van de Ramadan. Druk getoeter in mijn straat, opgewonden flarden van stemgeluiden die van her en der aan komen waaien. Ineens vroeg ik mij af of moslims ook erwtensoep eten. Zo niet, dan zouden ze de afkorting in het onderwerp nooit kunnen oplossen. Die staat immers voor "Wie heeft de suiker in de erwtensoep gedaan?"
Een andere uit dezelfde puzzel die binnenkort actueel wordt, is:
S., k. m. b. m. j. k.
Enig idee? En nou niet direct de link in het begin van deze posting gebruiken om het antwoord te vinden.

Metro in het park

Vanochtend speelde zich voor mijn ogen een klein drama af. Sinds kort wordt het gratis krantje "Metro" ook in het Vondelpark verspreid. De jongens en meisjes van de verspreiding houden het blad in de hoogte, en het is zaak goed getimed langs ze te fietsen zodat je het in één vloeiende beweging kunt meepikken. Ongeveer 20 meter voor mij fietste een man, die duidelijk zijn zinnen had gezet op een exemplaar. Hij was bijna op het goederenuitgiftepunt aangeland, toen vanaf de andere kant een snelle fietser op een mountain bike een zwaai naar links maakte en hup, het nummer pardoes voor de neus van mijn voorganger wegkaapte. Het kost de verspreidingstypes altijd een paar seconden om een nieuw krantje te pakken, dus mijn voorganger - die zijn hand al had uitgestrekt - was kansloos. Hij keek nog even verbouwereerd achterom, maar het was natuurlijk al te laat. Want omdraaien om er alsnog een te halen, dat hoort niet.

Delete...

Gezien op het weblog van Hanneke Groenteman. Zou het echt werken?

Schone lucht

Sinds vanmorgen mag op de A10 west nog maar 80 kilometer per uur worden gereden op het stuk tussen knooppunt de Nieuwe Meer en de Coentunnel. Denken ze nou werkelijk dat we daar schonere lucht van krijgen? Het laatste stuk tot de Coentunnel is alleen maar industrie, dus daar is die maatregel al helemaal zinloos. Veel effectiever lijkt het me om Schiphol te sluiten. De Oostbaan zou trouwens gesloten worden na de komst van de zesde baan, maar daar is het tot nu toe niet van gekomen. Hoe kan het toch dat Schiphol zes banen nodig heeft voor al dat vliegverkeer, terwijl grote Europese luchthavens als Londen Heathrow of Frankfurt het met twee of drie kunnen regelen?