Quo Vadis?

Deze titel is natuurlijk niet origineel. Maar ik heb er toch wel een beetje recht op. Toen ik nog lid was van roeivereniging Hemus in Amersfoort, schreef ik jarenlang een column in het clubblad onder het pseudoniem "Quo Vadis?" Afgelopen weekend verscheen bij Hemus het lustrumboek over de periode 2000-2005. De redactie had mijn suggestie omarmd om de leukste afleveringen van "Quo Vadis?" te plaatsen, al zijn er uiteindelijk maar twee in het boekje terecht gekomen, het verhaal over de Kikkerkolonie en het verhaal over de Patiënt. Het verhaal Eten op Niveau haalde het niet.

En dit weblog ook niet als ik zo doorga, want tot nu toe lijkt al dit geschrijf me niet interessant voor anderen dan ikzelf. Daar moet dus iets aan gedaan worden. Anders is het Quo, go…

Houthakkers

Zondagmiddag een genoeglijk samenzijn met de Houthakkers, in Leiden. Dat is mijn oude Leidse roeiploeg. Eind jaren '80 roeiden we een jaar of 5 in dezelfde samenstelling diverse wedstrijden, met als hoogtepunt de Head of the River Thames. Het was vanmiddag voor het eerst in 2,5 jaar tijd dat we echt met alle 10 de mannen samen waren. En het roeien bijna als vanouds. Alsof we nog wekelijks met elkaar trainen. Alleen is het na een uurtje wel gedaan, en wordt het tijd voor een drankje.

Eemhead

De jaarlijkse nationale roeiwedstrijd bij mijn oude roeiclub Hemus in Amersfoort was weer als vanouds. Hemus bestaat inmiddels 15 jaar, in de periode 1996 tot 1999 was ik zelf voorzitter. Was er al ruim een jaar niet meer geweest. Toch altijd weer leuk er te komen. Veel oude bekenden. Ook de Holland Acht had dit jaar de moeite genomen eens mee te varen. Uiteraard sneuvelde direct het baanrecord. Dat zal voorlopig nog wel even blijven staan.

Prinsjesdag

Prinsjesdag. Heb er niet veel van gezien. De loze beloftes van het kabinet winden me wel enigszins op, maar ja, het is eigenlijk vrij zinloos om je daar druk over te maken.

Verjaardag

Vandaag is E. jarig. Ik heb een programma bedacht. Eerst naar de tentoonstelling “Mijn Amsterdam” van Ed van der Elsken in het FOAM aan de Keizersgracht. Mooie, rauwe platen. Vooral de foto’s uit de jaren ’50 treffen me. Veel armoede nog. Er is onverwacht ook een tentoonstelling over het Rode Plein in Peking. Alles en iedereen lijkt tegenwoordig wel iets met China te hebben. Ook mijn oud collega Huib, waar ik onlang nog een borrel mee dronk. Was ook net in China geweest. Vond Sjanghai inmiddels moderner dan NY.

Na het museum en een drankje aan de Amstel tijd voor een rondvaart. Het blijft altijd weer fantastisch om over de grachten te varen. ’s Avonds eten we bij La Favola. Johannes van Dam gaf dit Italiaanse etablissement onlangs een 9. Wij vinden het aardig, maar de mozzarella van Palma is toch echt veel beter. Het is bij Palma ook veel Italiaanser. Zijn we nou conservatief?

Blaffende honden

Was op de fiets naar kantoor gegaan, het was vanmorgen nog best aardig weer, maar nu miezert en regent het buiten. Bah, wat kan Nederland toch een naar land zijn. Vandaag ook het kamerdebat over het falen van justitie bij de “Schiedamse Parkmoord”. Net een stukje gekeken via de online stream. Mag hopen dat er nu eens iets gebeurt, de Minister wegsturen bijvoorbeeld, maar dat zal wel weer niet. Blaffende honden bijten niet. Na de rit door de regen dan maar een lekker stuk hardlopen, dat helpt wel weer.

Vergadertijgers

Vanavond laatste vergadering meegemaakt van het Watt bestuur, dat is in feite de commissie binnen de Nederlandse bergsportvereniging die de trektochten organiseert. Zelf deed ik de opleiding tot alpien trektochtleider in 2002. Na het behalen van het examen mocht ik huttentrektochten leiden in de Alpen. Plaatjes daarvan vind je hier. Ik liet mij destijds ook direct strikken voor het bestuur, maar na 3 jaar knutselen aan de tochtendatabase en het verwerken van de declaraties van de bestuursleden vind ik het welletjes. Het bureau (de vereniging) gaat ook steeds meer haar eigen gang, en de Watt heeft steeds minder invloed, vind ik. Vond het vanavond ook weer een vermoeiende, eigenlijk zinloze bijeenkomst. Goed dat ik mijn tijd hieraan niet meer ga besteden. Voorzitter kwam ook nog eens bijna een half uur te laat. Nederland is een land van vrijwillig vergaderende vergadertijgers.

Novecento

Niet lang geleden verscheen eindelijk mijn grote favoriete film “Novecento” op dvd. Nog voor ik het wist, had E. ‘m al als cadeau aangeschaft. Vanavond bekeken we deel 2 van dit 5 uur durende epos, samen met J., net als ik een grote fan van deze film. De eerste keer dat ik Novecento zag, was ergens in 1987. Samen met een roeimaat heb ik de film toen in zijn geheel op één avond gezien. Een zit van 5 uur, exclusief pauzes, in het LAK theater in Leiden. Ik weet nog dat ik destijds zeer onder de indruk was. Enkele jaren later heb ik de film nog eens teruggezien op televisie, maar dat is inmiddels zeker alweer een jaar of 12 geleden. Sommige stukken kon ik me nog goed herinneren, andere was ik volledig vergeten, maar kwamen weer boven bij het bekijken. Het blijft een prachtig geheel. En die muziek, enorm meeslepend. Na afloop redelijk depressief. Het is en blijft een ontroerende film, maar de mythe is er nog steeds, al is het wel duidelijk een film die alweer bijna 30 jaar geleden werd gemaakt.

Vlieland

We zaten gisteren even een nacht op een eiland. Ik was nog nooit op Vlieland geweest, en het heeft me aangenaam verrast. Al hebben we er niet veel van gezien. Tijdens het diner in "Het Armenhuis" wat stennis geschopt, omdat we meer dan uur op de hoofdmaaltijd moesten wachten. We sleepten er in elk geval een rondje espresso met likeur uit. En hebben gelijk maar even vier dessertglazen in de tas gestopt. Gerechtigheid moet er zijn tenslotte. Toen we daarna in een Vlielands etablissement nog 1 drankje gingen doen, zag ik daar ineens oud roeigenoot Peter S. aan de bar hangen. De wereld is altijd kleiner dan je denkt. Het werd dus laat. Gelukkig kun je op een eiland de dag erna wat uitwaaien, en gaat de boot pas om 16:45 weer terug naar de vaste wal.

De weblog hype

Het schijnt een hype te zijn, het bijhouden van een weblog. Als echte internetman kan ik dan natuurlijk niet achterblijven. Niet alleen heb ik een eigen website, ik werk ook nog eens bij een internet bedrijf. Weliswaar als jurist, maar goed, dat mag de pret niet drukken. Het idee was trouwens eigenlijk geboren doordat E. en ik een lange reis gaan maken, en we het leuk vinden om nu alvast over de voorbereidingen te schrijven. Dat doen we voorlopig op het wereldopreis weblog. En hier schrijf ik dan over "mijn eigen dingetjes".

Of het iemand interesseert? Geen idee. Doet er ook niet toe. Ik doe dit omdat het me leuk lijkt. En als ik het niet meer leuk vind, hou ik er ook zo weer mee op. De “comments” optie is uitgezet. Het is tenslotte mijn weblog, dus het zijn mijn teksten. Als iemand toch wil reageren, stuur me dan maar een mail. Wie weet, komt er een antwoord.