Een koude winterochtend aan zee. Ik word gewekt door de piepjes van mijn horloge. Het is vroeg, acht uur, vaag herinner ik mij de avond ervoor. Een genoeglijk diner, veel te laat gemaakt. Mijn hoofd bonkt, maar ik heb mezelf een belofte gedaan. Niet voor niets heb ik mijn loopspullen meegenomen. Opstaan, maillot aan, thermo hemd, sweater, loopschoenen vastmaken, niet aarzelen, direct naar buiten.
Het hotel beneden is verlaten, op een van de obers na. Al keurig in pak, maar ook nog niet helemaal wakker zo te zien. Zijn blik verraadt bewondering, of is dat de projectie van mijn verbeelding? Het schemert nog, buiten is het koud, een zachte bries ruist door de bomen die hier staan. Ik zet een voorzichtige looppas in. Rustig beginnen. Ik neem de hoofdweg richting het strand. Niemand te zien. Iedereen ligt nog op een oor. Ik besluit er niet aan te denken en probeer me te concentreren op mijn looppas.
Lange, regelmatige stappen. Vlak voor de strandopgang ligt een klein duin. Mijn hart bonkt vervaarlijk. Bovenop zie ik de zee. Een bleek voorzichtig winterzonnetje verlicht de zandvlakte die zich voor mij uitstrekt. Het waait nu wat harder, maar ik heb het niet langer koud. Naarmate de vloedlijn nadert, wordt het zand harder. Vreemdsoortige creaties van opwaaiend zand stuiven onder mijn voeten door. Opspattend water, ik voel schelpen knisperen. Mijn ademhaling wordt rustiger. Stap voor stap worden lichaam en geest gereinigd, de hoofdpijn verdwijnt. In de verte nadert een strandpaal, nee, het is een andere loper. Meer dan een gestalte zie ik niet, een opgestoken hand. Hij blijft meer landinwaarts. Of is het een zij? Ik zal het nooit weten.
Langzaam word ik één met mijn omgeving. Rechts de duinenrij, links de zee. Ik heb mijn ritme gevonden. Het strand is als een zacht tapijt, prettig mee verend met mijn pas. Alleen op de wereld met de elementen. De werkelijkheid van alle dag is heel even ver weg. Ik stel het keerpunt nog even uit. Niet meer versnellen, niet meer vertragen, niet moe worden, lichtvoetig zweven, oneindige eindeloosheid.
