Ergens eind jaren '80 zaten ik met mijn toenmalige geliefde in een bioscoop in Leiden. We keken naar de film "Spoorloos", gebaseerd op een boek van Tim Krabbé. Ik had destijds nog nooit iets van hem gelezen. Dat is vandaag de dag wel anders. Elk nieuw door Tim Krabbé geschreven boek wordt meteen door mij gekocht en vervolgens onmiddellijk verslonden. Het is briljant proza. Als ik filmmaker was, zou ik dolgraag zijn boek "Vertraging" verfilmen, over een uit de hand gelopen wandeling in Australië. Of het korte verhaal "De Matador", uit zijn vroege jaren. Een paar bladzijden slechts, de rillingen gieren door je lijf. En dan heb ik het nog niet eens over "De Renner". Batüwü-Griekgriek. De kenners weten genoeg.
Maar dat alles wist ik destijds in de bioscoop nog niet. De enige twee andere bezoekers hadden de zaal al na een kwartier verlaten, dus wij zaten samen moederziel alleen, op de achterste rij. Ik was gefascineerd. Een prachtige film, die na het onschuldige begin steeds beklemmender werd. Nietsvermoedend liet ik mij meevoeren naar het nietsontziende slot. Dat kwam zo hard aan, dat ik daarna zeker een week niet heb kunnen slapen. Ik heb het nooit aangekund de film opnieuw te zien. Wel de (uitermate slappe) Amerikaanse remake, maar daar is het slot dan ook aangepast aan de Hollywood normen. Amerikanen houden tenslotte van een happy-end.
Ik moest er vandaag weer aan denken bij het lezen van dit bericht. Omdat ik de afloop van de film niet wil verraden, zal ik het bericht hier niet verklappen. Maar heb je "Spoorloos" al eens gezien, of kan je het verder helemaal niet schelen, klik dan op de link en lees wat je kunt ondergaan tegen betaling van een bedrag van 75 euro. Ik zeg u dit, nog in geen duizend jaar. Over mijn lijk.
