Enkele jaren geleden werd ik gevaccineerd. Dat was nodig omdat ik zo nodig naar Nepal moest, en naar het scheen heerste daar buiktyphus en hepatitis. Vol goede moed begaf ik mij naar de GG&GD. Het ging allemaal prima, totdat ik -een minuut of tien na de injecties- ging afrekenen. Halverwege het intoetsen van de pincode zakte de grond onder mijn voeten weg, en smakte ik redelijk hard tegen de betonnen vloer.
"Liggend vaccineren", werd in het vaccinatieboekje opgetekend.
Het voorval spookte de laatste dagen veelvuldig door mijn hoofd in de wetenschap dat er opnieuw gevaccineerd ging worden. Nu in verband met een veel langere reis, waarover u hier meer kunt lezen. Op weg naar het AMC vroeg ik mij af of, en zo ja wanneer, ik zou melden wat er enkele jaren geleden was voorgevallen. Het oude vaccinatieboekje zou me niet helpen, want dat was inmiddels zoekgeraakt. Ik werd geholpen door het formulier dat moest worden ingevuld. Een van de vragen luidde of je wel eens eerder bij het prikken was flauwgevallen. Met toch wel een gevoel van opluchting plaatste ik een kruisje bij "ja" (alle overige antwoorden konden gelukkig met "nee" worden beantwoord).
De mevrouw van het prikgebeuren nam het allemaal rustig op. Ondanks het door mij geplaatste "ja" voelde ik mij geroepen ronduit te vertellen over het voorval van enkele jaren terug. Dat was kennelijk erg overtuigend.
"Ik hoor het al, we hebben te maken met een echte man."
