De brug over de Schinkel gaat op de meest onverwachte momenten open. Ook tijdens het spitsuur. Met als gevolg grote opstoppingen in de omliggende straten. Voor veel automobilisten een grote ergernis, maar ik hou er wel van. Het zijn momenten van rust en reflectie, en op de fiets heb je er eigenlijk niet zo'n last van. Behalve dat je even niet verder kunt.
Wanneer de brug open gaat, komt de omgeving tot rust. Gedurende enkele minuten zit er niets anders op dan te onthaasten en om je heen te kijken. Je hoort zelfs de vogels fluiten. De schepen varen gemoedelijk door het smalle bruggat. Tergend langzaam, maar toch ook weer snel. Je kunt er zo op springen, als je zou willen.
Zodra het schip de brug heeft gepasseerd, ontstaat onrust. Motoren worden gestart. De brug zakt, de overzijde verschijnt in beeld. Het blijkt er een drukte van belang. Posities worden ingenomen voor het vertrek. Na de Schinkelbrug moet ik linksaf, langs het water. Dus sta ik alvast aan de verkeerde kant van de straat. Zodra de bomen omhoog gaan, schiet ik weg, over de stoep. Het moment van rust is voorbij.
Zo ben ik dan ook wel weer.
