Novecento

Niet lang geleden verscheen eindelijk mijn grote favoriete film “Novecento” op dvd. Nog voor ik het wist, had E. ‘m al als cadeau aangeschaft. Vanavond bekeken we deel 2 van dit 5 uur durende epos, samen met J., net als ik een grote fan van deze film. De eerste keer dat ik Novecento zag, was ergens in 1987. Samen met een roeimaat heb ik de film toen in zijn geheel op één avond gezien. Een zit van 5 uur, exclusief pauzes, in het LAK theater in Leiden. Ik weet nog dat ik destijds zeer onder de indruk was. Enkele jaren later heb ik de film nog eens teruggezien op televisie, maar dat is inmiddels zeker alweer een jaar of 12 geleden. Sommige stukken kon ik me nog goed herinneren, andere was ik volledig vergeten, maar kwamen weer boven bij het bekijken. Het blijft een prachtig geheel. En die muziek, enorm meeslepend. Na afloop redelijk depressief. Het is en blijft een ontroerende film, maar de mythe is er nog steeds, al is het wel duidelijk een film die alweer bijna 30 jaar geleden werd gemaakt.